عیب یابی سازه ها با استفاده از تلفیق الگوریتم ژنتیک با منطق فازی

نظارت بر سلامت سازه ها و تشخیص آسیب های آن ها در مراحل اولیه یکی از موضوعات مورد توجه همیشگی بوده است. امروزه، تحقیقات بر روی روش های عیب یابی سازه ها بر پایه تحلیل دینامیکی، بسیار گسترش یافته است زیرا از این روش ها می توان به عنوان روش های بررسی دائمی و به هنگام سازه ها استفاده کرد و از به وجود آمدن آسیب های بیشتر در سازه ها جلوگیری نمود. زمانی که سازه دچار آسیب می شود، به دلیل کاهش سختی، ویژگی های استاتیکی و دینامیکی سازه تغییر کرده، که با در نظر گرفتن نحوه این تغییرات می توان مکان و شدت خرابی را در سازه شناسایی کرد و پیش از خسارات جدی تر یا تخریب، به تعمیر و تقویت محل آسیب دیده پرداخت. در این پایان نامه اثر پاسخ های مختلف سازه ها در روش های مبتنی بر منطق فازی بیان می شود و در ادامه یک روش دو مرحله ای عیب یابی مبتنی بر منطق فازی و الگوریتم ژنتیک مورد بررسی قرار گرفته که از دقت بسیار بالایی برخوردار می باشد. سپس نتایج حاصل از انواع پاسخ ها با یکدیگر مقایسه گردیده و پاسخی که بهترین عملکرد با بیشترین دقت را در تشخیص محل و شدت خرابی دارد معرفی شده است. جهت نشان دادن کارایی روش پیشنهادی، سه مثال عددی ارائه شده و نتایج بیانگر دقت و عملکرد مناسب روش پیشنهادی برای شناسایی خرابی در سازه ها می باشد.